Tuesday 26 May 2009

Streetwise of bekeerd?

Als de stroom in het gehele flatgebouw is uitgevallen, laat ik me daardoor niet uit het veld slaan. We zetten de deur naar het kamertje waarin we les krijgen open en met het weinige licht dat naar binnen komt, neem ik de grammatica van het whiteboard over in mijn notitieboek. Docente Katya denkt anders over onze benarde situatie en neemt prompt haar mobiele telefoon ter hand om te achterhalen welke ramp er is gebeurd. Blijkbaar is die informatie nodig om de ernst van de situatie in te schatten en te bepalen hoe lang dit allemaal gaat duren. Na een minuut of vijf besluit ze de les buiten voort te zetten. De zon schijnt en ik vind het ook wel een aangenaam idee om buiten uitleg te krijgen over de zeker vijftien verschillende werkwoorden voor, wat wij Nederlanders kennen, het werkwoord "gaan". De afdaling door het trappenhuis is nog een hele onderneming als je op de tast je weg naar beneden moet vinden. Eenmaal op straat blijkt Katya een waardig actrice. Ze demonstreert op een uiterst expressieve en levendige wijze hoe je in het Russisch "gaan lopen" en "stoppen met lopen" zegt. Als een trotse merrie gooit ze haar benen in de lucht en stapt ze over het stoffige en gescheurde asfalt om een roestige rioolput te gebruiken als symbool voor de gewenste eindbestemming. Een perfecte gelegenheid voor een foto dacht ik bij mezelf. Ik zie een groepje mensen aan komen lopen (uiteraard weer een andere vorm van het werkwoord "gaan") en besluit in mijn beste Russisch aan de enigszins gezette vrouw in het gezelschap te vragen of ze een foto van ons wil maken. Inmiddels is dat geen groot probleem meer, ik kan wel een klein gesprekje voeren, ook al versta ik niet alles meteen, vooral als de woorden worden uitgesproken door jonge kereltjes die al aardig aan de wodkafles hebben gelurkt, maar dat terzijde. De mevrouw kijkt me verschrikt aan en kijkt daarna even naar het gezelschap waarin ik me verkeer. Een man, zo op het eerste gezicht niet een typisch Russisch uiterlijk en een jonge vrouw, wel Russisch. In een paar seconden heeft ze het besluit genomen snel door te lopen en gebaart ze driftig met haar hand dat ze daar geen zin in heeft. Katya moet lachen als het groepje eenmaal buiten ons gehoor is verdwenen. "We staan hier allemaal met boeken en schriften, ze dacht waarschijnlijk dat we van een of andere religieuze sekte waren en daar zijn de mensen hier een beetje bang voor." Nooit gedacht ooit nog eens te worden aangezien voor een Jehovah's getuige...

No comments:

Post a Comment